weekend tour naar Banfora

Weekend tour Banfora.
Afgelopen weekend zijn we (Ingrid, Denise, Marloes en Solo als onze gids) op 2-daagse tour naar Banfora geweest. Zaterdag ochtend zijn we rond een uur of 9.00 ’s ochtends vertrokken. Gelukkig gingen we met de bus van Solo en Dianne, dus hadden we lekker veel ruimte en konden we de tassen ook goed kwijt. Eenmaal uit Bobo zie je meteen al de mooie natuur van Burkina en weet je soms dan ook niet welke kant je op moet kijken. Het is hier alles behalve ‘plat’ dus je gaat bult op en bult af wat heel erg mooi is om te zien omdat er vaak (bijna) geen auto’s of ander verkeer rijd. Na zo’n anderhalf uur rijden kwamen we bij onze eerste bezienswaardigheid aan, namelijk De Dômes. (Les Dômes de Fabédougou) .Dit is een rots partij die vroeger onder water heeft gestaan, toen hier nog zee was. Met Solo als onze gids gingen we een stukje wandelen en de rotsen opklimmen waardoor we uiteindelijk een prachtig uitzicht hadden. Het was echt geweldig om zo ver om je heen te kunnen kijken en even niet al het drukke verkeer van hier te horen. Het enigste wat je dan ook hoorde was een vogel, de wind en heel af en toe een brommer in de verte die dan een tijdje later langs kwam rijden. Als je om je heen keek zag je de andere rotsen achter je, en als je voor je uitkeek zag je in de verte bergen, en wat dichterbij allerlei soorten bomen en links keek je uit op de suikerrietvelden. Na veel foto’s en filmpjes gemaakt te hebben en genoten van de omgeving gingen we weet terug richting de auto. Je kon merken dat Solo hier vaker was geweest, want binnen een mum van tijd was hij al beneden terwijl ik nog aan het kijken was waar ik mijn voeten neer ging zetten zonder meteen door de glijden tot dat je beneden was. Ondertussen hadden we het goed warm, aangezien je in de volle zon liep dus bij de auto aangekomen namen we allemaal eerst een glas koud water. Solo had vrijdag avond flessen water in de vriezer gedaan, dus hadden we nu lekker een glas koud water. Hierna gingen we door naar de Cascades, de watervallen dus. De weg hier naar toe was niet geasfalteerd en dus aardig hobbelig, wat ik echt helemaal geweldig vond. Ook hier kon je weer goed om je heen kijken en zag je natuurlijk het bekende ‘oranje zand’ van Afrika, de bergen op de achtergrond, en allerlei verschillende soorten bomen die soms behoorlijk groot waren. Het leuke aan de auto, wat meer een groot busje is met dus behoorlijk wat ruimte, is dat dat je er gewoon in kan lopen. (Hier in Burkina doe je namelijk nooit een riem om) ik hing dan ook de halve tijd uit het raam, of ging op het ‘kozijn van het raam’ zitten zodat ik mooie foto’s kon maken en lekker door kon waaien met de warmte. Onderweg kwamen we soms langs een paar hutjes waar een stukje verderop dan mensen op het land aan het werk waren. Na een alle hobbels en kuilen overleefd te hebben waren we aangekomen bij de Cascades. We gingen hier eerst onder een rieten afdakje zitten om te lunchen aangezien we inmiddels best trek hadden gekregen. Dianne had thuis eiersalade en stokbrood voor ons klaargemaakt, wat erg goed in de smaak viel. Na de lunch begonnen we aan onze weg naar de Cascades. Het laatste stuk moest je namelijk lopen en natuurlijk moest er weer geklommen worden. Het begin van onze route naar de Cascades begon al lekker Afrikaans, er was namelijk een water pooltje wat nog een overblijfsel was van het regenseizoen. Wat opzicht geen probleem is aangezien er netjes een ‘bruggetje’ overheen lag, alleen lag deze aan het eind zelf ook in het water dus dit begon al erg leuk! Gelukkig wist ik wel alles droog te houden door op de droge uitstekende stukjes te springen. De wandeling naar de Cascades toe was wederom weer prachtig aangezien je heel de tijd het geluid van de watervallen al kon horen. Hoe hoger we klommen hoe luider het geluid werd en hoe dichterbij we dus kwamen. Eenmaal boven aangekomen had je weer het prachtige uitzicht, en dit keer met het geluid van de waterval naast je. Een mooi stukje om dus weer goed in je op te nemen en mooie foto’s te kunnen maken. Hierna liepen we nog een stukje verder, waar het water wat rustiger was en we dus onze bikini aan konden trekken om te zwemmen en heerlijk onder de waterval te kunnen staan. Wauw dit was echt zo lekker, aangezien je dus heel de tijd in de zon liep was dit een aangename verkoeling. Helaas begon het na een tijdje te rommelen in de lucht en werden de wolken steeds donkerder dus besloten we om ons maar weer om te kleden en terug te gaan naar het eerste stuk van de watervallen. Hier waren namelijk een aantal plateaus met een dakje erboven waar wij mooi konden schuilen voor de regen, aangezien het inmiddels al begon te druppelen. Tijdens de regenbui hebben we nog wat gedronken en een verse papaya gegeten die heeeeeerlijk zoet was. Na de bui en toen we alles ophadden zijn we weer terug gegaan richting de auto, toen we weer beneden waren na de afdaling hebben Ingrid en ik nog een sleutel hanger gekocht in de vorm van Afrika met een schelpje in het midden. Deze sleutel hanger hebben wij namelijk ook aan onze huissleutel hier hangen dus is dit een erg leuke herinnering. Eenmaal bij de auto aangekomen gingen we op weg naar Banfora waar we bij MC Donald (met een Donald Duck poppetje op het bord) een heerlijk bord met frietjes en een hamburger met sla en tomaat hebben gegeten. Ondertussen begon het aardig donker te worden dus gingen we na het eten richting het Campement ‘Sanou Tingrela’ waar we de nacht zouden verblijven. Het Campement bestond uit een aantal typisch ronde Afrikaanse hutjes van steen met een rieten dak in een punt erop. Solo had gelukkig een bus anti – insecten spray bij zich waardoor de hutjes meteen en lekker citroen geurtje kregen. De spray moest even inwerken dus gingen we buiten zitten onder het genot van een kopje thee, terwijl je ondertussen heerlijk kon genieten van de sterrenhemel. Wauw echt de sterren waren zo mooi om te zien en het waren er zo veel, echt te mooi voor woorden. Waar je in Nederland omhoog kijkt om de sterren te zien, kon je hier boven je, voor je, achter je en zelfs naast je kijken en zag je wel sterren. Het mooie was dan ook dat je ook echt overal kon kijken en dat er geen lichtgevende huizen, flats of andere gebouwen in de weg stonden. Het licht wat je had was dan ook echt van de maan en de sterren. Ook heb ik het geluk gehad dat ik niet 1, maar 2 keer een vallende ster heb gezien en dus een wens mocht doen. Na heel de dag na heerlijke Bob Marley muziek in de auto gehoord te hebben, was het nu Solo’s beurt. We hadden overdag zijn gitaar namelijk al achterin zien liggen en wilde dit dan ook niet missen. Wat echt een klapper op de vuurpijl was, heerlijk onder de Afrikaanse sterrenhemel met Solo bij je die zingt en gitaar speelt onder het genot van een lekker warm kopje thee, echt alsof je in een film zit. Ondertussen was de spay ingewerkt en waren we aardig moe na heel de dag bezig te zijn geweest en allerlei indrukken gekregen te hebben. Dus gingen we op naar ons huisje voor deze nacht wat bestaat uit eigenlijk niks, en een stenen bed met gelukkig wel een (aardig dun) matrasje erop. Gelukkig was er wel een klamboe aangezien het feit toen we naar ons hutje liepen er al een te grote enge spin aan de buitenkant zat, en toen ik ons huisje binnen kwam er ook een enorm grote kakkerlak binnen snel weg probeerde te glippen die ik liever buiten m’n klamboe houd. Gelukkig viel ik aardig snel in slaap omdat ik toch best wel moe was en heb ik heerlijk geslapen. De volgende ochtend ging de wekker om half 6 zodat we de zonsopgang bij het meer konden zien vanuit een bootje die een piroque wordt genoemd. Het bootje is een soort van uitgeholde boomstam waar een lokale man achterop ging staan om met ‘een stok te roeien’ zodat we daadwerkelijk konden varen. In het meer zelf schijnen dus ook hele groepen nijlpaarden te zitten, en als je heel veel geluk hebt kun je deze ook zien. Het was erg mooi om op dit meer te varen en te genieten van alle geluiden van de verschillende vogels die je kon horen. Na een tijdje kwam de zon dan ook steeds hoger te staan wat een erg mooi gezicht was. Het water stond ook helemaal vol met mooie waterlelies dus was het net alsof je in een sprookje zat. Nadat we verder op het meer kwamen hoorden we opeens geluiden die op geluiden van nijlpaarden leken.. zouden we dan toch het geluk hebben om deze mooie dieren te kunnen zien. En ja hoor we hebben twee nijlpaarden gezien van best dichtbij, en op een moment ging er zelfs een ‘gapen’ en keek je vol in de enorm grote bek van dit beest. Nog meer wauw-momentjes dus. We waren dan ook enorm blij dat we deze dieren hebben kunnen zien aangezien het regenseizoen hier behoorlijk lang heeft geduurd en het water dus aardig hoog lag en je de nijlpaarden dus niet snel te zien krijgt. Na een tijdje gingen de nijlaarden richting de plantjes, waar wij met onze piroque niet konden komen. Dus lieten we ze maar met rust nadat we nog de laatste paar foto’s van deze dieren hadden gemaakt. Op de terug weg naar de kant was onze ‘roeiman van het bootje’ zo lief om waterlelies uit het water te halen en deze zo te knikken, buigen en vlechten totdat we alle vier een bloemen ketting en hoofdtooi kregen. Hahahah eigenlijk was het echt geen gezicht maar de bloemen roken zo enorm lekker naar een goede zeep, dat ik de hoofdtooi en ketting maar mooi op liet zitten, en om liet hangen. Terug aan de waterkant liepen we weer richting het Campement om hier te ontbijten, en nog te genieten van het mooie uitzicht. Na het ontbijt zijn we onze tassen bij elkaar gaan zoeken en hebben alles in de auto gegooid, op naar ‘Pics de Sindou’. Dit is nog een rots gedeelte wat op een plateau staat die (als ik het Frans allemaal goed begrepen heb) helemaal doorloopt tot aan Mali. We kregen hier een rondleiding van een lokale gids en gingen met 4 anderen mee op pad. De andere mensen kwamen uit Spanje en Frankrijk en waren hier om onderzoek te doen naar malaria. Heel erg leuk om andere Europeanen te spreken en er achter te komen waarom zij hier zijn en wat ze doen. Onze gids had er aardig de vaart in en dat terwijl we weer omhoog moesten klimmen en in de volle zon. Je kon merken dat deze man dit vaker doet aangezien hij binnen een mum van tijd overal opgeklimt was, en je hem dan soms ook gewoon niet kon zien.. en dat op zijn teenslippers, echt te komisch. Uiteindelijk waren wij dan ook allemaal boven aangekomen, en hadden we wederom een prachtig uitzicht. ‘on top of the world’ wat een heerlijk gevoel dit zeg! Ook hier kon je dus weer genieten van het mooie uitzicht, de stilte, de wind en de vogel geluiden die er waren. Na de rondleiding gingen we richting een dorpje rijden waar we tussen alle hutjes en landbouw akkers, onder een grote boom siësta gingen houden. Tijd om even uit te rusten dus en daarna hebben we een broodje met jam en pasta gegeten. Inmiddels werd het ook wat later dus werd het gelukkig wat minder warm en gingen we weer verder. We gingen nu naar Banfora zelf toe, en even voordat de stad begon hadden we de auto geparkeerd en liepen we een stukje langs en door de maïs velden voorbij wat dorpjes totdat we uit kwamen bij de ‘grotten’. Dit waren eigenlijk een soort kleine tunneltjes / kamers onder de grond. Er was een ronding waar ze de grond weg hadden gehaald, waar de vrouwen van deze dorpjes in gaan zitten als ze manden gaan weven. Hierdoor zitten zij koeler omdat ze onder de grond zitten en dan dus ook niet in de volle zon. Alleen waren ze dit weekend nog niet bezig met het weven van de manden maar waren ze maïs aan het ‘pellen uit de schil’. Ondertussen hadden we natuurlijk weer een kleine stoet van kinderen achter ons aan omdat er ineens vier Toubabou’s (blanken) langs hun dorpen liepen, en tja dat maak je natuurlijk niet iedere dag mee hier. Na dit gezien te hebben gingen we door naar de markt van Banfora. Het was erg druk en voor mijn gevoel ook echt spitsuur, allerlei mannen en jongens liepen we zware volgeladen karren door de ‘straatjes’ die natuurlijk ook weer uit allerlei gaten, kuilen, heuvels en hobbels bestonden. Soms werd er dan ook van alles geroepen en moest je uitkijken dat je niet over je voeten gereden werd. En als er even geen kar voorbij kwam, was het wel iemand op een brommer met een te hete uitlaat waar je liever niet tegenaan wilt komen of een vrouw met haar koopwaar in een bak of mand op haar hoofd. Hmm ik blijf me er telkens weer over verbazen hoe ze hier mee kunnen lopen, echt heel erg knap. Er was ook een stukje markt overdekt, pff wat was het benauwd, warm en klam hier zeg. Wel heb ik nog leuke Afrikaanse sla lepels, en twee leuke beeldjes op de kop weten te tikken. Na ons bezoek aan de markt gingen we weer op weg naar Bobo, op naar huis. Ik heb echt een onbeschrijfelijk mooi en geweldig weekend gehad, en heb dan ook mooie herinneringen om te koesteren en foto’s om aan iedereen thuis te laten zien.